Geschreven door Dan Reynolds, Ph D op maandag 3 november 2003

Vertaling Ir. A. Hekstra

Het Bijbelse verhaal staat in Genesis 1, en is in de NBV vertaling als volgt:

e schepping van hemel en aarde

Er zijn geen menselijke ooggetuigen van de schepping van het heelal, de Aarde en het leven. Om deze reden kan de mens op zich zelf dus nooit zeker zijn van wat er precies gebeurde. Maar er waren wel ooggetuigen. De Drie-enige God was erbij en vertelde ons Zijn waarnemingen via Mozes in de bijbel. God’s Woord is even waar als welk observeerbare wetenschappelijk feit dan ook. Daarom moeten wij zowel de bijbelse als de wetenschappelijke feiten beide beoordelen. Als wij nadenken over de oorsprong. Wetenschappelijke theorieën, zoals de macro-evolutie (dat is de theorie van Darwin, dat de ene soort in een andere kan overgaan of ‘evolueren’), die niet overeenstemmen met de duidelijke lessen uit de bijbel zijn fout per definitie; wetenschap is altijd ondergeschikt aan de Bijbel, niet andersom, noch moet zij gelijk gewicht gegeven worden. Bijvoorbeeld, als wetenschap en bijbel strijdig met elkaar lijken te zijn, moet de Bijbel het laatste woord hebben, omdat wel gebleken is dat uiteindelijk de wetenschap de Bijbel gelijk geeft.

Er zijn veel bijbelse redenen om de JAC positie te aanvaarden en de alternatieven te verwerpen, zoals bijvoorbeeld de theïstische evolutie, de gaten theorie, de dag-periode theorie, progressief creationisme, de kader hypothese, enzovoort.

1. In de eerste plaats is de volgorde van de gebeurtenissen in de scheppingsweek volkomen in strijd met de kosmologische, geologische en biologische evolutionaire theorieën.
2. Ten tweede geeft de oorspronkelijke taal, waarin de Bijbel is geschreven duidelijk aan, dat de Schepping in 6 dagen elk van 24 uur plaatsvond.
3. Ten derde treedt de fysieke dood van de mens pas in na de zondeval, niet ervoor, zodat biologische evolutie volstrekt onmogelijk is, die is namelijk per definitie alleen mogelijk als er dood is.
4. Ten vierde, het scheppingsverhaal is altijd behandeld als een feitelijke geschiedenis door alle bijbelse schrijvers, nooit als een boek van legenden.
5. Ten vijfde, waargenomen wetenschappelijke feiten en de geldende natuurwetten zijn volledig in harmonie met het verhaal van de Bijbel. Het bijbelse verhaal verklaard de oorsprong van de informatie in levende wezens en de precieze afstelling van de fysieke wetten waarop het leven is gebaseerd terwijl het naturalisme alleen onzekere en onwaarschijnlijke speculatie kan bieden. Het bestaan van het heelal is verklaard door schepping maar is buiten het bereik van de wetenschap om te verklaren.

De orde van sommige gebeurtenissen gedurende de scheppingsweek en in de standaard evolutie theorie wordt vergeleken in de volgende tabel. Het is duidelijk dat God niet schiep op de manier die ook maar enigszins leek op het traditionele denken van evolutionisten. Het is mogelijk dat God zo schiep, zodat er geen misverstand bestond over het waarheidskarakter van Genesis. Als men de scheppingsdagen vertaald als lange perioden, blijft niettemin het volgorde probleem bestaan. Bijvoorbeeld, hoe kun je het verlopen van miljoenen jaren tussen de schepping van planten (dag 3) en van de zon (dag 4) gebruiken om schepping en evolutie met elkaar in overeenstemming te brengen?

De betekenis van het woord ‘dag’ in Genesis1 is duidelijke een dag van 24 uur. Alhoewel het hebreeuwse woord yom in het hele boek Genesis vertaald wordt als dag, kan het ook een periode betekenen, maar dan wel een periode van een dag. Bijvoorbeeld, elke dag in Genesis 1, wordt beschreven als een periode die een morgen en een avond heeft. Als God het licht van het duister scheidt (Gen. 1:4-5), noemt Hij het licht ‘dag’ en de duisternis ‘nacht’. Wat zou de betekenis ervan kunnen zijn om een periode van miljarden jaren ‘licht’ of ‘dag’ te noemen?

De betekenis van ‘yom’ in Genesis 1 wordt ook duidelijk als je Exodus 20:8-11 leest:

Iedere keer als het woord ‘dag’ gebruikt wordt in boven aangehaalde passage is in de oorspronkelijke tekst ‘yom’ gebruikt. In het eerste deel van de tekst bedoelt God duidelijke zes dagen van 24 uur, als Hij de mensen instrueert wanneer te werken en wanneer te rusten. God’s reden voor dit patroon is Zijn eigen activiteit gedurende de schepping’s week en ook, dat Hij de mens zo gemaakt heeft, dat hij een dag rust, ontspanning, nodig heeft. Deze parallel tussen de werk week van de mens en God’s scheppingsweek vindt men terug in Ex. 31:12-17.

De Bijbel vertelt ons dat de fysische en geestelijke dood van mensen pas in de wereld trad, na de zondeval van Adam.(1) Vanwege Adam’s zonde werd de grond vervloekt (Gen 3:17-18) en zouden misoogsten het gevolg zijn en trad onkruid in de akkers op. Eva zou weeën hebben bij de geboorte van kinderen (Gen 3:16). Adam zou hard moeten werken om voedsel te produceren (Gen 3:19), en uiteindelijk zouden Adam en Eva sterven (Gen 3:19) en was de hele schepping vervloekt (Rom 8:20-22) en als gevolg uiteindelijk vergaan (Heb 1:10-11). Alhoewel niet specifiek genoemd, vielen de dieren ook onder de vloek, hetgeen blijkt uit de volgende feiten:

1. God gaf de planten oorspronkelijk als voedsel voor dieren en mensen (Gen 1:29-30);
2. Als Christus Zijn heerschappij op de Aarde vestigt zullen mens en dier samen leven zonder vleeseters en prooidieren (Jes. 11:6-9), zelfs de leeuw zal stro eten (Jes 11:7). God zag dat de Schepping "zeer goed" was (Gen 1:31) en zal toch een nieuwe hemel en een nieuwe Aarde maken aan het einde van de geschiedenis (Op. 21:1) waar geen dood meer zal zijn (Op. 21:4).
3. Als de fysieke dood van mens en dier deel was van God’s oorspronkelijke plan, dan zou God die oorspronkelijke schepping niet "zeer goed" genoemd hebben en dan een plan maken om de schepping opnieuw te maken zonder dood en zonder vleeseters, parasieten, vergif, enz.
4. Nu, omdat de dood niet bestond vóór de zondeval waren er ook geen fossielen vóór die dag, want er was geen evolutie mogelijk. Evolutie betekent dat de sterkste overblijft als selectie criterium dat leidde tot macro-evolutie, maar er kan geen evolutie bestaan als het God’s bedoeling was dat iedereen zou overleven. Waarom zou een liefhebbende God een wreed proces van overleving-van-de-sterkste gebruiken als Hij in staat is om slechts een woord te gebruiken om hen in leven te roepen? Christus kwam om de dood te overwinnen (1 Cor 15:26-27, 54-55; 2 Tim 1:10; Op 20:14, 21:4). Dood was het gevolg van de zonde, geen onderdeel van de schepping. De theïstische theorieën zijn dus fout. Het fossielen register begint niet miljarden jaren geleden, maar is ontstaan door en na de Vloed.

Sommigen geloven – en dat wordt zelfs bij de predikanten opleidingen aan de VU en andere Universiteiten in Nederland onderwezen – dat de eerste paar hoofdstukken van de Bijbel geschreven zijn als poëzie of legende en daarom niet genomen moeten worden als letterlijke geschiedenis. Wanneer bijbelse schrijvers verwijzen naar het scheppingsverhaal, ontdekken wij dat het verhaal volkomen serieus wordt genomen. Bijvoorbeeld, een historisch en letterlijk begrip van Genesis zien wij in het schrijven van David (Ps 8:3; 33:6-9; 104:19; 148:3-5), Petrus (2 Pet 3:5), de schrijver van Hebreeën (Hebr 1:10), Paulus (I Cor 15:45-47), Johannes (Joh 1:1-3; Op 2:7, vergelijk met Gen 2:9), Matheus (Christus aanhalend in Mat 19:5), en Markus (Mark 10:7) om een paar te noemen. Als Adam niet de eerste mens was, die ons aller voorvader was, maar slechts een symbool van mensen die voor de verleiding vallen, dan zijn er wel enkele serieuze theologische gevolgen. Als mensen evolueerden, was dat als een groep individuen en dus was Adam niet de eerste mens maar slechts één van een groep. Dan zijn er dus mensen die niet vallen onder de erfzonden en voor wie Christus dus niet is gestorven, en dat idee is natuurlijk onzinnig en in strijd met het centrale thema van het bijbelse onderricht want er staat dat allen hebben gezondigd en tekort zijn gekomen (Rom 3:23, 5:12) en dat Adam de eerste mens was en de vader van ons allemaal.

We zien dus dat het scheppingsverhaal gezien moet worden als geschiedenis.

De wetenschappelijke feiten en algemeen aanvaarde natuurwetten komen overeen met het verhaal van de schepping uit Genesis. Wetenschap heeft geen antwoord op de vraag over het ontstaan van het eindige heelal. Er bestaat gewoon geen wetenschappelijk principe waarmee verklaard kan worden hoe iets uit niets is ontstaan. De Eerste Wet van de Thermodynamica staat dat niet toe. Maar wij weten uit de Bijbel dat God dat wel deed: Hij schiep (Hebreeuws bara) het heelal door Zijn woord uit niets (ex nihilo). Er is geen natuurlijke verklaring voor het feit dat de vier fundamentele krachten in de natuur (zwaartekracht, sterke kracht, zwakke kracht en elektromagnetisme) precies zijn wat zij moeten zijn voor de krappe toleranties voor het bestaan van het leven op Aarde. Noch is er enig bewijs voor dat kans en natuurlijke processen de complexe en specifieke informatie (CSI) kunnen creëren die men aantreft in levende wezens. De wet op het behoud van informatie beperkt het vormen van CSI tot intelligente wezens. Uitleg zoals het Anthropische principe, een evenwijdig heelal, kwantum schuim en een multi-heelal zijn òf geen uitleg of in hoge mate speculatief. Spontane generatie van leven en macro-evolutie zijn nooit waargenomen, ondanks het feit dat beide uitgeroepen zijn tot ‘feit’. Het heelal toont duidelijk ontwerp aan, waar wij ook kijken, en de onmacht van het naturalisme deze beide fenomenen te verklaren is overtuigend. Gedocumenteerde snelle geologische processen zoals de vorming van kloven, steenkool vorming, stalactiet en stalagmiet vorming, sedimentatie, versneld radioactief verval en andere, zijn in overeenstemming met recente schepping en met de Vloed catastrofe.

Wetenschap en Bijbel ondersteunen de letterlijke jonge Aarde schepping’s visie. God heeft één en ander zo opgezet dat wij in Hem moeten geloven; Hij heeft enkele dingen mysterieus en onbeantwoord gelaten (Pred 3:11, 8:17). Ons vertrouwen moet zijn in God’s woord door geloof (Hebr 11:1-3) en niet in de wijsheid en filosofieën van de wereld (Rom 1:19-25; Col 2:8; Ef 4:17-20; Spr 3:5-7; 26:12; 28:26; Psalm 14:1; 1 Cor 1:19-31).

(1) Het leven van planten wordt in de Bijbel als verschillend beschouwd van dat van dieren. Dit kan men zien in God’s verwerping van Kain’s offer (Gen 4:3,5) en in de eis van bloedvergieten om de zonden te vergeven (Mat 26:28; Hebr 9:22), het offerdier kwam in de plaats van het leven van de mens. Planten werden geschapen om tot voedsel te dienen voor de mensen en dieren (Gen 1:29,30) zo dat hun ‘dood’ altijd wel deel was van God’s oorspronkelijke bedoelingen voor Zijn schepping.